Aristo'nun Zaferi

Zihninizdeki hayalle gerçek dünya arasında nasıl bir bağ kuracaksınız ve bunun yöntemi ne olacak? Peki, bunu hayata nasıl geçireceksiniz?

Aristo, Nikomakhos’a Etik kitabında mantık şablonundan bahseder. Nikomakhos, 2000 küsur yıl önce Aristo’nun kitap yazdığı bir kişidir. Bu şablon, hayata çabucak geçirilebilir ve aslında bizlerin de bazen farkında olmadan zihnimizde kurduğu bir şablondur. Aristo, mutluluk üzerine fikir yürütürken kendine şu soruyu sorar:
Savaşın “iyisi” nedir?
Ve cevabı kendisi verir: “Zaferdir.”
Savaştan beklediğimiz nedir? Savaşın gitmeye çalıştığı nokta neresidir? Yine “zaferdir” der.

Yalnız burada iyilik kavramı, şu an bizim anladığımız ahlaki iyilik kavramı değildir. Antik Yunan’da “iyilik” kavramı, bir şeyin amacı, hedefi; yani ulaşılmaya çalışılan noktadır.

Noktanızı en başa koyun

“Biz bir kere iyiyi belirledikten sonra, artık her şeyi ona bağlamamız gerekir,” der Aristo. “Zaferi en başa koyduğumuzda, yaptığımız her şeyin ona gitmesi için bir bağ olması gerektiğini” söyler.

Örneğin bir asker elbisesi üretiyoruz. Asker elbisesinin modaya uygun olması önemli değildir. Zafer’e ulaşılması için sağladığı fayda önemlidir: yağmurda su geçirmemesi, üşütmemesi, fark edilmememiz için renklerinin ışığı yansıtmaması vb. Tüm bu unsurlar, bizi savaşırken daha güçlü kılar.

Mantığımızı kullanarak ve “iyi”ye bakarak nasıl bir elbise üretmemiz gerektiğini bilebiliriz. Elbiseye bağlanan bir düğme düşünelim. Elbise nasıl zaferle ilişkilendiriliyorsa, elbisenin düğmeleri de elbiseye bağlanmalı; çünkü onların da “zaferle” ilişkisi vardır.
Kıyafet için nasıl bir düğme üretmem gerektiğini mantıkla bulabiliriz. Hiyerarşik biçimde birbirine bağlı birçok halka düşünün; en başta “iyi”ye bağlı.

Aristo şöyle der: “Tüm eylemlerimizi mantıksal olarak o şeye bağladığımızda iyiyi elde ederiz. Tüm bunları bağlayamadığımızda da elde edemiyoruz.”

İyilik halkaları

Biraz düşünelim, hayal edelim:
Halkalar olsun – her biri birer eylem halkası – ve en başta da “İyilik” olsun.
Ve diyelim ki bu halkaları “İyiliğe” bağlayamıyoruz.

Bu ne anlama gelir?
Bir eylem var ve biz bunu iyiliğe bağlayamıyoruz. Nedir bu eylem peki?

Kelimenin tam anlamıyla: Bu, gereksiz iştir.
Şirketlerin ve insanların hayatı, böyle birbirine bağlanmayan sayısız eylemle doludur.
Neden yapıldığı üzerinde düşünülmemiştir.
Eskiden beri yapılan bir alışkanlıkla yapılmaya devam eder.
Oradadır; buna enerji, zaman ve kaynak harcanır ama “iyi”ye bağlanmaz.

Aslında şirketler veya insanlar, bir yere bağlanmayan eylemlerini yapmasalar bile oldukça yol kat edebilirler.

Kâr etme

Örneğin, neredeyse her beyaz yakalının hayali olan, Güney’de bir kahve dükkânı açacağız diyelim. En tepeye, kahve dükkânının “Kâr Etme” halkasını koyalım.
En temelinde; konseptin, lokasyonun, ürünlerin, tedarikçilerin, personelin, pazarlamanın, işletme bilgisinin halkaları birbirine bağlı ve doğrudan ilişkilidir.

Ve en baştaki halka olan “Kâr Etme” için birbirine bağlı diğer halkalarla ilgili ne yapmamız gerektiğini mantıkla, bilgiyle bulabiliriz.

• Kötü bir konsepte müşteri gelmez.

• Doğru olmayan bir lokasyonda iş yapmanız güçleşir.

• Ürünleriniz kötüyse satamazsınız.

• Tedarikçilerinizi doğru seçmezseniz, kalitesiz ürünleri pahalıya alırsınız.

• Eğitilmiş bir ekibiniz yoksa, müşterilerinize nitelikli hizmet veremezsiniz.

• İyi pazarlama yapamazsanız, hedef kitlenizin sizden haberi olmaz.

• İşletme bilginiz yoksa, ne ekibinizi idare edebilirsiniz ne de finansınızı.

Zafer düşündüğünüzden daha yakın

Aristo, mutluluğun üzerinde çalışılabilecek bir olgu olduğunu; mutluluğu bir duygudan ziyade, geliştirilebilecek bir yetenek olarak tanımlar.
Mutluluğumuz için “Zafer”e giden yollar zorlu olabilir, önümüze engeller çıkabilir. Ancak tüm bunları aşmak için kendimizi geliştirebiliriz.

Yeter ki başarıya giden yolda ne yapmamız gerektiğini bilelim ve gereksiz işlerle uğraşmayalım.

“Zafer”, düşündüğünüzden daha yakın.