X2 Hızında Hayatı Seyrediyoruz.

Sonra benim ve sanıyorum benim gibi birçok insan için huzurlu yılların en güzel hatırlatıcılarından biri olan, "Neşeli Günler" filminden bir sahne açtım. Bu sefer x2 hıza aldım, buyrun sizde alın, e tabi zaman kıymetli...

Duygu derinliklerinde yüzdüğüm, o saf insanlar, saf duygular hepsi gitti! zamanı kazandım ama duyguları kaybettim...

Yıl 2023;

Sayısız dijital kanaldan, birçok ekrandan beslenerek, bilgilenerek günlük yaşamın içinde yuvarlanıp gidiyoruz. 

Instagramda belki de hazır olmadığımız bir anda, birçok duyguya konu paylaşıma bakıyoruz.

Doğum günü, ölüm haberi, kazanç, kayıp, eğlence, üzüntü... Hepsi insana özgü olan birçok duygu peş peşe karşımıza çıkıyor. mesele paylaşımlar veya instagram değil, anlatmak istediğim biz ne kadar hazırız bu duygu seline? nasıl bir varlığız ki saniyeler içinde iki uç duyguyu sürekli değişerek yaşayabilelim. İnsanlık bunu ne kadar süre tecrübe etti ki bize faydasını zararını kestirebilelim.

Gelecekte sosyolojik boyutları belki daha iyi anlaşılır ama galiba her duyguyu böyle x2 değil x1000 hızla tüketirken, sanki zamanla duyarsızlaşıyoruz. Bu gerçekten çok tehlikeli!

Ve bu hal bizi "kısayol"cu yapıyor. tez canlı şekilde kısa yollarda koşarken, sabrın; istikrarlı gayretle elde edilen başarılarının yolunu unutup, devenin diken yedikçe ağzının kanaması, kanadıkça tadını beğenip daha çok yemesi paradoksuna düşüyoruz.

Zaman çok kıymetli, klişe olmaktan da öte, çok ama çok kıymetli. Bu sebeple zamandan tasarruf (ki olmaz) yerine, zamanı verimli kullanmayı öğrenmeliyiz. Bilinçli bir tüketici, verimliliği esas alır. Zaman ise; verimli geçen anlardan, toplamla değerini yaşayabildiğimiz bir hazinedir...

Dijital çağın insanları bu idrakta olamazlarsa;

zamanı kazandığını sanarak, zamanın ruhunu ve insani duygularını kaçıracaklar. Sonra raflarda aranan mutluluk kitaplarıyla zamanlarını harcayarak, sosyal medyadan bir yudum daha almak için o kitabı da bir kenara bırakacak. 

İnsan tek yönlü beslenmeye uygun değildir, gıda alırken bu durum nasılsa, duygusal beslenmede de böyledir. Sevinç ve heyecan kadar üzülmek de ruhu besler. bir bütündür hepsi, mesele sadece dozaj …

Paracelsus’un dediği gibi: 

“sola dosis facit venenum” Yani; "Her şey zehirdir, mühim olan dozdur"

x2 hız mı? x2 İdrak mı? tercih sizin...